Bente
"Bakit kaya wala sila dito ngayon?" tanong ni Juan sa sarili.
Luminga-linga siya sa kanyang paligid at napakamot ng ulo. Umupo si Juan sa may bangketa at dinukot ang kanyang asul na pitaka. Binuksan niya ito at kinuha at kumuha siya ng bente pesos mula rito. Bigla siyang napangiti. Naala
Bigla siyang napangiti. Simula nang tumira siya dormitoryo sa bayan, mas napadali ang kanyang biyahe papuntang unibersidad. Isang sakay lang ng dyip at kaunting lakad lang ay makakarating na siya. Isang araw, habang tumatawid siya papunta sa sakayan ng dyip ay may nakita siyang dalawang bata na nakasalampak sa bangketa. Napansin ni Juan na sa harapan ng mga batang ito ay may lumang lata at kapirasong karton. Sa karton na ito nakasulat ang mga salitang 'konting tulong po para sa skool'. Tiningan mabuti ni Juan ang dalawang bata. Pareho silang payat at gusgusin. Ang nakakatanda ay may mahabang buhok na lagpas balikat, singkit na mata, matangos na ilong at maputlang mga labi.
Ang nakakabata naman ay kahawig na kahawig niya, ngunit mas malusog ng kaunti. Dahan dahan niyang hinugot ang kanyang pitaka at kumuha ng bente pesos. Nilagay niya ang pera sa lata. Nginitian siya ng batang mas maliit, kitang kita na sungki sungki ang mga ngipin nito at naninilaw pa. Ngumiti din si Juan at nagpatuloy na sa kanyang pupuntahan. Sa sumunod na araw, nakita niya ulit ang dalawang bata. Muli, nagbigay ng bente pesos na limos si Juan. Lagi niyang nakikita ang dalawang bata na ito sa may bangketa, umulan man o umaraw. At sa tuwing dinadaanan sila ni Juan, lagi rin siyang nagbibigay ng bente pesos sa kanila. Hindi naman dahil sa maraming pera si Juan upang parating magbigay limos. Kakaibang awa kasi ang nararamdaman niya sa mga batang ito. Comment by Camba, Moreal Nagarit:...