Wir haben es nicht gewusst

Essay by ShansueHigh School, 11th gradeA+, December 2007

download word file, 3 pages 0.0

Downloaded 2125 times

Wir haben es nicht gewusstAls caissière bij de Albert Heijn, kom ik op de gemiddelde doordeweekse avond regelmatig oudere mensen tegen. De meeste van hun hebben geen familie meer, het grootste deel van hun tijd brengen ze door in hun kamer in het bejaardentehuis, hun contact met de buitenwereld staat op een laag pitje. Het weinige sociale contact dat ze hebben, is met mij aan de kassa, in de paar minuten dat ik hun boodschappen over de scanner haal. Terwijl het subtotaal steeds hoger wordt, wordt ook hun nood om hun verhaal te vertellen hoger. En verhalen hebben ze. Zo had ik een vaste klant, die ook eens in de supermarkt gewerkt had, maar dan zo'n 65 jaar geleden, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze vertelde over de bomalarmen, over het tekort aan voedsel en hoe ze de joden hielpen vluchten via een geheime kamer achter het magazijn. In geuren en kleuren, vertelde ze iedere dinsdag avond een stukje van haar verleden.

Deze mevrouw komt al een tijdje niet meer op haar vaste winkeldagen. Ik vermoed dat ze overleden is, en met haar, is ook haar verhaal vergaan. Er zijn mensen die zich afvragen of we deze verhalen nog moeten herdenken. Om dat te weten te komen, moeten we ons eerst afvragen wat de waarde van deze verhalen is, zowel uit respect voor de doden als voor de levenden.

Dat wat er in die vijf jaar oorlog is gebeurd, het voorafgaande en de resultaten ervan na de oorlog, is afschuwelijk, daar is geen discussie over mogelijk. Maar is dit ook een reden om het na ruim een halve eeuw nog altijd te herdenken, terwijl de meeste overlevenden uit die tijd al gestorven zijn en de wereld inmiddels al veel ergere oorlogen heeft meegemaakt?Holocausten en oorlogen zijn ook nu nog een actueel onderwerp. In de jaren negentig zijn ruim twee miljoen Tutsi's afgeslacht in Rwanda, de oorlog tussen Liberia en Sierra Leone was een bloedbad. Irak is dat nog steeds, en dit zijn nog maar drie voorbeelden van de honderden in de afgelopen vijftien jaar.

Waarom maken wij zo'n drukte over iets wat de meeste mensen onder ons niet hebben meegemaakt, terwijl andere mensen nog steeds in verdrukking leven? Zoiets is toch absurd? Er zit toch geen logica in?Dit is echter één kant van het verhaal, waarin vergeten wordt wat de offers die de mensen uit die tijd hebben gemaakt, voor ons betekenen vandaag de dag. Deze offers zijn een waarschuwingsbord voor ons, dat we het nooit meer zover laten komen dat mensen zo erg moeten lijden (of gedwongen worden om te lijden). Nog belangrijker, is er echter, dat deze offers de basis zijn van de samenleving waar wij nu in leven. De vrede waar wij nu in Nederland in kunnen leven en de burgerlijke rechten, vrijheden die wij nu kunnen koesteren dankzij deze helden. Sommige dingen, sommige gebeurtenissen hebben een grote impact gemaakt op de generaties voor ons en op onze eigen generatie. Deze gebeurtenissen, waarvan de Tweede Wereldoorlog er één van is, zouden ook doorgegeven moeten worden aan de generaties die nog komen gaan. Zij moeten weten waar hun wortels zijn, om niet te vergeten, om respect te hebben voor zij die zijn heengegaan en om uit dankbaarheid en eerbied nog grotere daden te verrichten.

Wanneer wij het woord 'gevallenen' gebruiken, is dit een abstract woord voor ons, maar wanneer je er een beeld bij kunt vormen, wanneer je de moeders, kinderen, hele families als een film aan je voorbij ziet gaan, gemarteld en neergeschoten ziet worden, weet je pas echt de betekenis achter het woord 'gevallene' is.

Nederland was erg betrokken bij de Tweede Wereldoorlog. Onze voorouders hebben hierin meegevochten, onze steden zijn compleet weggevaagd, zoals het hart van Rotterdam, waar nu het beeld van Zadkine met omhoog geheven armen staat. Geef de oorlog een gezicht. Bewaar de pijn, zodat je weet wat het is om te leven.

__________________________________________________________De opdracht die bij dit stukje hoorde ging over het schrijven van een betoog over de tweede wereldoorlog. De stelling was: moet bevrijdingsdag nog herdacht worden?Hopelijk hebben jullie er iets aan, ter inspiratie uiteraard.

bronnen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ossip_ZadkineNederlands studieboek; Kiliaan, opdrachtenboek